De avonturen gaan nog steeds door
Door: Britt en Eline
Blijf op de hoogte en volg Eline en Britt
05 April 2014 | Kameroen, Douala
Vandaag onze tweede blog. In deze vier dagen hebben wij weer een heleboel meegemaakt. We beginnen met onze tweede dag Douala. `s ochtends hebben we aan onze `driver` gevraagd of we iets meer konden zien van Douala . Als hij tijd had in de middag, dan zou hij ons wel halen was het antwoord. Wonder boven wonder kwam hij aan het eind van middag langs en heeft hij ons langs de hoogtepunten van onze reisgids gebracht. Zelf uit de auto konden we niet, hij vond het niet veilig voor ons. Ook moesten we oppassen met het maken van foto´s, omdat er een kans was dat onze camera uit onze handen werd getrokken of uit de auto. We hebben een hele goede indruk van Douala kunnen krijgen en het mooi om te zien. We hebben de enige twee verkeersregels van Douala leren kennen, namelijk wie het snelst rijdt heeft voorrang en gebruik je toeter bij: pas op hier kom ik!, mag ik er langs?, dankjewel, hoi en kijk links en rechts van je. Haha
Het was bizar om te zien hoe rijk en arm naast elkaar leeft. We zagen namelijk verschillende keren dat bijvoorbeeld een sloppenwijk naast een rijk mooi gebouw stond.
Naast deze indrukwekkende rit hebben hierna lekker Afrikaans gegeten. Hierna gingen we vroeg slapen, want het leven is hier vroeg en we werden al om 6 uur ’s ochtends opgehaald.
Nog voor zessen stond er een andere man voor de deur om ons op te halen. We stonden nog met de borstel en tandenborstel in de hand en de tassen lagen nog open. Nooit gedacht dat ze hier te vroeg zouden komen. haha. Om half 7 stonden we op het busstation: allemaal plassen water, gaten in de weg, kippen en marktkraampjes. Om 8 uur zou onze bus vertrekken, maar dat werd uiteindelijk half 9. Ze wachten hier namelijk totdat de bus vol is. De reis zou ongeveer 5 uur duren, maar we hebben er 8 uur over gedaan ondanks dat bus er mega hard reed en alleen stopte als er mensen moesten plassen. De bus haalde zelf voor de bochten in en aan de rechter kant.
Eline heeft helaas een zwakke blaas en hield het niet langer uit om niet te plassen. Eline heeft zich goed proberen te verstoppen, want die witte billen waren natuurlijk wel erg bijzonder haha. Helaas werd ze wel tegelijk ten huwelijk gevraagd toen ze de bus weer instapte. Toen ze zei dat ze al getrouwd was, zeiden de mensen in de bus dat twee mannen ook wel mocht.
Wanneer we langs dorpjes kwamen, reed de bus heel langzaam of stopte zelf. Hierdoor konden de lokalen mensen door de ramen heen hangen om van alles te verkopen. Er wordt dan luid onderhandeld. Bij ons in de bus werd niet alleen luid onderhandeld, maar ook luid gediscussieerd. Ruim een uur lang hadden we mannen een hele discussie over arm en rijk (we konden maar enkele zinnetjes verstaan door het accent of het dialect). De mensen zijn wel temperament voller, dan in Nederland, maar ook zeker meer open.
Langs de weg zagen we 5 recent gestrande auto’s en helaas lag de zesde vrachtauto midden op de weg waar wij langs moesten. Alle mannen in de bus zijn naar voren gelopen om te helpen. Na een uurtje wachten reden we weer verder. Naast alle avonturen was het ook echt super mooi om uit het raam te kijken.
Om half 5 waren we gearriveerd op het busstation in Bamenda en werden we opgehaald door de chauffeur van ons geboekte appartement. (in de tussen tijd hebben waren er al veel taxi’s die ons wilden wegbrengen). Het appartement heette Baptist Convention Guesthouse. De eigenaar van het guesthouse vertelde meteen dat er andere Nederlanders waren en bij aankomst wezen ze ons een goed restaurant, alleen de kokkin was even van huis dus die moesten ze eerst bellen of het mogelijk was dat we kwamen eten. We konden uit kiezen uit twee dingen, kip met rijst of kip met patat. We hebben 1,5 uur gewacht voor het eten klaar was (het kan goed zijn, dat de kip nog geplukt moest worden), maar het was wel echt heel lekker!
De volgende dag zijn we even de stad in geweest (hier was het een stuk veiliger en we voelden er ons ook veilig) en we onze eerste bekende tegen. De man hadden we namelijk in Douala ontmoet en nu herkende hij ons weer. (wij hem in eerste instantie niet.. oeps, maar de mensen lijken hier best wel op elkaar). Eenmaal terug zijn we met de taxi naar Njinikom gegaan. We hoorden dat we qua veiligheid beter de taxi konden nemen. Ook deze weg was weer super mooi! Er waren wel heel veel grote kuilen in de weg, waardoor we af en toe een noodstop moesten maken om ze te ontwijken.
Eenmaal aangekomen in Njijnikom werden we naar huisje begeleidt, we zagen dit: geen tweepersoonsbed zonder matras en een halve lattenbodem, en tafel met een operatiemesje erop die gebruikt was een keuken met veel afwas en borden met rijst erop… Hierna kwam een ‘sister’ (non van het ziekenhuis) langs en het bleek dat ze ons niet verwacht hadden. Tevens was het huisje waar we in zaten niet meer in gebruik en moest het verbouwd worden. Voor de lange termijn waren er twee opties: of bij de 9 Nederlanders intrekken of bij drie Belgische meiden in een huisje verderop.
Dit weekend moesten we sowieso intrekken bij de 9 Nederlanders, want in het andere huisje was er bezoek. Vanaf maandag trekken we bij de Belgische meiden in, want daar is veel meer ruimte.
Nadat we dit hadden besloten, kregen we te horen dat er bij de Nederlandse meiden vannacht is ingebroken. De houten deur was doorgesloten en waren 5 paar birkenstocks , een ipod, en €150,- gestolen. We hebben gezellig samen gekookt en gegeten. ’S Avonds kwamen twee ‘sisters’ op bezoek om te kijken hoe het met ons ging en hebben we gezellig een kopje thee gedronken. Hierna kwamen twee mannen onze nieuwe ijzeren deur brengen en erin metselen. Het was een heel karwei, want hij zat er pas om twee uur ’s nachts in. Tevens heeft er de hele nacht een man van de security gezeten. Dus ons kon niets meer gebeuren haha. Alleen de zak drop werd meegenomen en de rol koekjes was opgegeten. Haha. Ondanks alles hebben we heerlijk geslapen.
Na een lekker ontbijt hebben we samen met de andere Nederlandse meiden het ziekenhuis en weeshuis bekeken. Er waren ontzettend veel geopereerde kindjes in het ziekenhuis. Afgelopen twee weken waren er Nederlandse orthopeden aanwezig die de kindjes opereren aan O-benen. Veel kindjes begonnen te zwaaien en vonden het duidelijk heel grappig om ons allemaal te zien. Sommige kindjes keken zelfs of onze witte huid niet afgaf haha. Eline’s blonde haren vonden ze ook en bijzonder en wilde ze graag voelen.
Vanavond hebben we weer samen gegeten met de meiden en hadden we 2/3 uur geen stroom!! Net toen de kaarsjes aan moesten, gingen de lichten gelukkig weer aan en konden we weer een poging wagen om het blog erop te zetten;).
Morgen gaan we met alle Nederlandse meiden naar de ochtendmis en daarna naar de markt. (dit wordt erg gewaardeerd door de nonnen als je daar af en toe naar toe gaat).
Na dit hele verhaal vol avonturen hebben we het heel erg naar onze zin! We kijken uit naar elke dag en hebben we erg veel zin om te beginnen aan onze stage.
Veel liefs van Eline en Britt
Ps. Morgen is het zondag, dus geen Wifi
-
06 April 2014 - 09:49
O&O:
Wat een leuke blog krijgen jullie zo. Wij genieten mee met alle verbazingwekkende dingen die jullie zien en beleven. Morgen gaat het echte werk beginnen. We zien er naar uit om ook daarvan te lezen op jullie blog.
Heel veel liefs van ons beiden, O&O -
06 April 2014 - 10:45
Wilma:
Fijn dat het allemaal redelijk goed verloopt. Een mooi verhaal met weer veel nieuwe indrukken.
Ik kijk weer uit naar jullie nieuwe blog.
Grtjes Wilma -
06 April 2014 - 14:31
Mirjam:
Stoere meiden zijn jullie! flexibel en voorzichtig. De perfecte inzet! Hele mooie foto's ook. zo krijgen wij hier echt een goed beeld van jullie nieuwe omgeving.
Veel plezier morgen op jullie eerste stagedag! -
09 April 2014 - 18:40
Els Peters:
Hallo Britt en vriendin,
Goed te lezen dat jullie je zo makkelijk aan passen, wacht vol spanning je verhalen af over het werken, hoe dat er daar allemaal toe gaat.
Is misschien nog iets voor ons om daar een team op te zetten????
Kun jij ons inwerken Britt!!!
Succes groetjes Els -
10 April 2014 - 21:17
Dinie TC:
Hoi meiden,
Wat leuk om dit allemaal te lezen,ik zie het helemaal voor me!
Ik kijk weer uit naar jullie nieuwe verhalen.
Geniet ervan en pas goed op!
Liefs van ons allen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley